Cees Coppens, chauffeur bij ANWB Automaatje Cranendonck

Tekst en beeld door Henk Derks

Een wereldreiziger die zorgt voor mobiliteit

Cees Coppens (1959), zoon van een molenaar, woont met Leonie al ruim 30 jaar in Budel. Oorspronkelijk komt het stel uit West Brabant. Zij kennen elkaar al vanaf de middelbare school… en die liefde is nooit overgegaan.

Cees werkte in de levensmiddelen verpakkingsindustrie, in eerste instantie in Deventer. Hij heeft de nodige omzwervingen meegemaakt en met een paar andere keuzes waren hun drie zoons opgegroeid in het Duitse Hannover. Die keuze hebben ze niet gemaakt. Cees heeft, in samenspraak met Leonie, een baan in Weert aangenomen en zo kwam het gezin Coppens na ruim 30 jaar weer terug in het zuiden.

Het bedrijf waar hij gewerkt heeft, verkocht verpakkingsmachines over heel de wereld. Cees heeft veel voor zijn werk gereisd. Afrika, Zuid Amerika, Rusland, Australië, vele Europese landen… “Ik ben blij dat ik in Nederland geboren ben. Vooral in Afrika, wat je daar aan armoede en ellende tegenkomt is niet te beschrijven. Het maakte de verkoop van verpakkingsmachines emotioneel wel eens lastig. Je ontneemt mensen soms hun handwerk”, vertelt hij.

Cees is drie jaar met pensioen. Naast het onderhoud aan het huis, sport, de vaste oppas voor hun kleinkinderen, trekt hij met Leonie er regelmatig op uit met de caravan. Naast al die bezigheden is er ruimte voor het vrijwilligerswerk. Het eerste jaar na zijn pensioen wilde Cees geen verplichtingen aangaan. Ze zijn toen veel met de caravan onderweg geweest.

Thuis leest hij in een krantje een advertentie over een vacature als ANWB Automaatje. Na een gesprek met Carrie van Hoef van Cordaad Welzijn, is hij chauffeur geworden. Inmiddels rijdt Cees al twee jaar als Automaatje door Budel en de omgeving.

“Ik rijd graag auto”, vertelt Cees. “Het contact met mensen en wat tijd inzetten voor een goed doel. Dat zijn wel de dingen die mij triggeren. Bovendien is het heel flexibel. Als wij met de caravan weg willen dan meld ik dat bij de planners en dan wordt daar rekening mee gehouden”.

Cees probeert altijd een praatje te maken. “Dat is niet altijd gemakkelijk. Je weet immers weinig van de achtergrond. Een open vraag als hoe gaat het, kun je gemakkelijk stellen. Praten over kinderen of kleinkinderen kan gevoelig liggen. Een mooie neutrale vraag vind ik, hoe gaat het met boodschappen doen? Als ze dan over kinderen praten dan kun je ook doorvragen”, vertelt hij.

Bij Automaatje gaat het altijd een beetje over ‘zorg’ en ‘zelf bepalen’. Cees: “Zo was er een mevrouw waar in de instructie stond dat er een rollator mee moest. De mevrouw zei: als jij mij in de arm neemt, dan hoeft dat niet. Ik heb haar in de arm genomen en van deur tot deur begeleid. Ik wacht overigens ook altijd tot de klant de deur open heeft”.

Voor Cees is het vrijwilligerswerk ANWB Automaatje heel passend. Het is flexibel, Cees vindt het leuk om met mensen om te gaan, het kost relatief weinig tijd en het geeft een goed gevoel. Cees: “Door het werk als automaatje geef je mensen een stukje mobiliteit terug. Ze kunnen het huis weer uit. Dat is voor veel ouderen belangrijk om anderen te kunnen blijven ontmoeten om zo vereenzaming tegen te gaan”.